De kracht van symboliek in volksverhalen en mythologie

Eer en aanzien, het laatste deel van Jesper. Wat voor les leert het verhaal en wat is de ondersteunende symboliek?

Jesper de hazenhoeder (Jesper Harehyde) – deel 4

De volgende dag werd er aangekondigd dat de laatste taak in de grote zaal van het paleis uitgevoerd zou worden. Iedereen was uitgenodigd om dit te zien. Het koninklijk paar zat op de troon en de prinses stond naast hen. De dames en heren van het hof vulden de grote ruimte. Op een gebaar van de koning brachten twee dienaars een grote, lege tobbe de zaal in. De tobbe werd voor de troon neergezet.

“Nou, Jesper,” zei de koning, “je moet ons net zoveel onbetwistbare waarheden vertellen als dat het deze tobbe zou vullen, anders krijg je niet de prinses als vrouw.”

Jesper vroeg: "Hoe kunnen we weten wanneer de tobbe vol is?"

De koning antwoordde: “Maak je daar niet druk om, dat is mijn zaak over het geheel.”

Er waren veel mensen die dit oneerlijk vonden, maar niemand durfde er iets over te zeggen. Jesper zette zijn beste beentje voor en begon zijn verhaal.

“Gisteren, toen ik de hazen aan het hoeden was, kwam er een meisje in een slonzige jurk naar me toe.  Ze smeekte me om haar een van de hazen te geven. In ruil voor een kus heeft ze er een gekregen. Het meisje dat ik zoende was de prinses! Is dat niet waar?” vroeg hij, haar aankijkend. De prinses bloosde en voelde zich ongemakkelijk, maar ze moest toegeven dat het waar was.

"Dat heeft de tobbe niet veel gevuld", zei de koning, "maar ga door."

"Vervolgens", zei Jesper, "vroeg een gezette, oude vrouw in een boerenjurk om een van de hazen. Voordat ze een haas van me kreeg, moest ze eerst kakelend als een kip met haar ogen naar de hemel gericht, op haar teentjes om me heen lopen. Die oude vrouw was de koningin! Is dat niet waar?" vroeg Jesper de koningin. 

De koningin zag er heel rood en warm uit, maar kon het niet ontkennen. "Hm", mompelde de koning, "dat is inderdaad iets gewichtiger, maar toch vult het de tobbe niet!"

Hij keerde zich naar zijn vrouw en fluisterde: "ik dacht niet dat je zo dom kon zijn."

Ze siste hem uitdagend toe: "Wat heb jij dan gedaan?"

"Denk je nu echt dat ik iets voor hém zal doen?" zei de koning verontwaardigd. Hij gebaarde snel naar Jesper om verder te gaan met zijn verhaal.

“Als laatste kwam er een dikke oude kerel langs met hetzelfde verzoek,  hij wilde ook een van de hazen. Hij was een trotse, waardige man. Om een van de hazen te verdienen ging hij op zijn hoofd staan, klakte hij zijn hielen tegen elkaar en riep hij ‘hoera’, en de man was…”

"Stop, stop!" riep de koning. "Je hoeft verder niets meer te zeggen, want de tobbe is vol."

Er werd geapplaudisseerd en het koningsechtpaar accepteerde Jesper als hun toekomstige schoonzoon. De prinses was gelukkig, want ze was verliefd geworden op de knappe, slimme Jesper. Toen de koning de tijd had om erover na te denken, besefte hij dat het koninkrijk in goede handen zou komen. Jesper zal ongetwijfeld net zo goed op het koninkrijk passen als hij met de hazen had gedaan.